İran Kadınlarının ve Özgürlüğün Şairi; Füruğ Ferruhzad

1967’de, otuz iki yaşında, bir trafik kazası sonucunda hayata veda eden Füruğ, beş şiir kitabıyla sadece İran’da değil tüm dünyada ezilen kadınların sesi olmuştur. Şiirlerinde İranlı kadınların yaşamını, baskıcı şah yönetimine karşı isyanları işleyen Füruğ doğa ve yalnızlık üzerine de bohem sayılabilecek üretimler yapmıştır.
Kara Ev adlı belgesel filmle yönetmenlik koltuğuna da oturan şair, “Tahran Cüzzamlılar Evi”nde cüzzamlıların yaşamı üzerine dikkat çekmek için belgesel hazırlar. Belgeselde “Cüzzam yoksulluğu sever” sözü dikkat çekicidir.
Füruğ’un kısacık yaşamı birçok üretimle dolu. O "başarıyı" ve tanınmayı değil sadece üretmeyi kendisine hedef almıştır. Bir röportajında “Nerelerde başarılı olduğumu bilmiyorum. Bilmek de istemiyorum. Çünkü geçebilmeliyim. Şiir akıntıdır, gidiştir. Başarılı olmak fikri insanı aldatıyor. Gururlu ve durgun yapıyor. Ben yaşamak istiyorum ve yeni şeyler üretmek” demiştir.
Kısa yaşamından kalan ve kadınlara, ezilenlere ilham olan şiirleri hâlâ bizimle…
Kitapları: Esir (1952), Duvar (1956), İsyan (1957), Yeniden Doğuş (1964), Soğuk Mevsim (yarım kalan eser).
Emektar Daktilo