23 Nisan ile bir kez daha hatırlayalım: Çocuk Haklarıyla Çocuktur !
 |
Resim yazısı ekle |
Giderek artan çocuk işçiliği, çocuk istismarı vb. birçok acı ancak onların haklarına sahip çıkarsak yok olacaktır. Çocuklara gerçek bayramı yaşatmak için “duyarlı olmak” yetmez. Hayatın içinde etkili de olmalı, bulunduğumuz her yerde çocuklara yönelik her türlü istismara karşı “haklarını” savunmak için birlik olmayız.
Emektar Daktilo Dergisi
BUGÜN “23 Nisan Çocuk Bayramı”
Çocuklara ait olan tek bayramda,
sizlere çocukların sahip
olduğu hakları hatırlatmak istedik. Biliyorsunuz ki
bugün dünyada çocuklar insan haklarına sığmayan birçok olaya maruz kalıyorlar, onlara daha iyi ve daha güvenli bir yaşam sunabilmemiz için onların sahip olduğu
bu hakları bilmeli
ve sonuna kadar
saygı göstermeliyiz. UNICEF
kaynaklarından Çocuk Hakları
Sözleşmesi’nin kısaltılarak alınan
ve çocukların diliyle ifade edilen özetini sizlerle paylaşıyoruz...
Madde 1: Ben çocuğum. On sekiz yaşına kadar
bir çocuk olarak vazgeçilmez haklara
sahibim.
Madde
2: Bu sözleşmedeki haklar
bütün çocuklar içindir; beyaz çocuk, kara çocuk, kız çocuk, erkek çocuk fark etmez.
Doğduğumuz yer, konuştuğumuz dil de fark etmez. Büyüklerimizin inançlarının,
görüşlerinin farklı olması yüzünden çocuklara ayrım yapılmaz. Bu haklara sahip
olmak için çocuk olmak yeterlidir.
Madde
3: Büyükler,
çocuklarla ilgili bütün
yasalarda, bütün girişimlerde önce ço- cukların yararlarını düşünürler. Büyüklerimiz bu ödevlerini
yapamıyorsa devlet ço- cuklara bakar ve korur.
Madde
4: Haklarımızın uygulanması
için gereken her türlü çaba gösterilir. Hakla- rımdan yararlanmam bütün
devletlerin güvencesi altındadır.
Madde 5: Bizi büyüten, yol gösteren
büyüklere bizi daha iyi yetiştirsinler diye yardım edilir.
Madde 6: Çocukların
yaşamını korumak herkesin
ilk görevidir.Yaşamak her çocuğun en temel hakkıdır.
Madde
7: Her çocuğa doğduğunda bir
isim konur. Devlet bu ismi kaydeder. Çocuğa kimlik verir. Artık çocuk o
devletin vatandaşı olur.
Madde
8: Konan ismim, kazandığım vatandaşlık hakkım ve aile bağlarım korunur.
Bunları değiştirmek için baskı uygulanmaz. Bunlar benden alınırsa bütün
devletler ona karşı çıkar.
Madde 9: Çocuğu ailesinden kimse koparıp alamaz.
Ama bazen de anne baba çocuğa
bakamaz durumda olabilir. Çocuk
bu durumdan zarar
görebilir. Çocuk
zarar görmesin diye çocuğa
başka bir bakım sağlanır.Bu bakım
sırasında çocuk anne babasıyla dü- zenli görüşebilir.
Madde 10: Ayrı ülkelerde yaşayan anne baba ve çocukların
birlikte yaşamaları için her türlü kolaylık gösterilir.
Madde
11: Çocuklar anne babalarının
birlikte izni ve haberi olmadan başka ülkelere götürülmezler, oralarda
bırakılmazlar. Bunu yapanlara karşı mücadele edilir.
Madde
12: Beni ilgilendiren
konularda benim de görüşlerim alınır. Büyükler
beni din- lerler. Düşüncemi
öğrenmeye özen gösterirler. Çok
küçüksem bir büyük de benim adıma konuşabilir.
Madde
13: İsteklerimi ve
düşüncelerimi seçtiğim bir yolla açıklayabilirim, resmini çi- zebilirim ya da
yazabilirim. Ama bazı konularda başka kişiler ve toplum zarar göre- cekse o
konudaki kurallara da uymam gerekir.
Madde 14: Biz çocukların düşüncelerini geliştirmeleri ve istedikleri dini seçmeleri hak- kına
saygı gösterilir. Bu konuda bizi
yetiştirmekle yükümlü olan büyüklerimizin de bize yol gösterme hakları ve
görevleri vardır. Onlara da saygı gösterilir.
Madde 15: Arkadaşlarımla barış içinde toplanabilirim.
Dernekler kurabilirim. Kurulu derneklere üye olabilirim.
Madde
16: Çocuklar onurlu ve saygın
birer insandır. Hiç kimse onların onurlarını kı- ramaz, onları küçük düşüremez,
yaşadığı konut ve kurumdaki özel yaşantısına karı- şamaz. Bu haklarımız
yasalarla korunur.
Madde 17: Kitle iletişim araçları
önemlidir, her türlü iletişim
aracını kullanarak kendim için bilgi alabilirim.
Madde 18: Yetiştirilmemizden
en başta anne babamız ya da onların görevini üstlen-

miş büyüklerimiz sorumludur. Onların bu görevlerini en
iyi biçimde yapabilmeleri için her türlü kolaylık sağlanır, gerekiyorsa yardım
edilir.
Madde
19: Yetişmemizden sorumlu
olanlar bu haklarını çocuklara zarar verecek şe- kilde kullanmazlar. Çocukların bu tür zararlara uğramaması için her türlü önlemi almak devletin görevidir.
Madde
20: Çocuklar ailelerinden
yoksun kalabilirler. Bazı aile
ortamları ise çocuklar için yararlı
olmayabilir. İşte o zaman çocukların devletten
özel koruma ve yardım alma hakları vardır. Devlet bu görevini çocuk için uygun aile bularak ya da onlara bakacak kuruluşlara
yerleştirerek yapar.
Madde
21: Anne babasıyla olamayacak
çocukların aile yoksunluğu çekmemesi için onlara iyi aileler bulunur. Bunun için çok dikkatli bir
araştırma yapılır.
Madde 22: Çocuklar başka ülkeye
gitmek zorunda kalırlarsa o ülke de çocukları korur.
Birbirinden ayrı kalan anne ve baba birleştirilmeye çalışılır.
Madde 23: Özürlü çocuklar özel olarak korunurlar. Kendilerine yeten saygın birer insan olmaları sağlanır. Devlet onların bakımları, eğitimleri ve iş sahibi
olmaları için gerekli kurumları oluşturur. Ailelerine
her türlü yardımı yapar.
Madde
24: Sağlığım ve
hastalıklardan korunmam, devletin ve toplumun güvencesi altındadır. Bunun için beslenmeme, aşılarımın yapılmasına, çevrenin
temizliğine dikkat edilir. Hastalanırsam tedavi edilirim.
Madde
25: Kreşler, çocuk yuvaları,
yurtlar, okullar, çocuk hastaneleri çocukların hak- larına uygun olarak,
çocuklara daha iyi bakmak için yeniden düzenlenirler.
Madde 26: Bütün çocukların sağlıkları, eğitim hakları, beslenme
ve bakımları güvence altına alınır.
Madde 27: Bana bakmakla yükümlü
olanlara bana daha iyi bir yaşam sağlamaları için gerekirse giyim, barınma ve beslenme konularında yardım edilir, destek olunur.
Madde
28: Eğitimimi eksiksiz
yapabilmem için desteklenir ve korunurum. İlköğretim herkes için parasızdır, kız olsun erkek olsun her çocuk
için zorunludur.
Madde 29: Devlet, benim tüm insanlar arasında
dostluk ruhuyla, özgür
bir toplumda, sorumluluk
üstlenecek şekilde yaşamamı sağlar.
Madde 30: Azınlık
grubun çocuklarına da herhangi bir ayrım yapılmaz, devlet azınlık
gruplardan gelen çocukların haklarını da korur.
Madde
31: Boş zamanlarımı
değerlendirmem, oynamam, eğlenmem için çocuk bah- çeleri, çocuk kulüpleri, kitaplıklar, spor okulları açılır. Her çocuk böyle faaliyetlere özendirilir. Bunlardan yararlanmak
hepimizin hakkıdır.
Madde
32: Ben çocuğum. Büyükler
gibi bir işte çalışamam. Ben okula gider ve oy- narım. Eğer çalışmak zorunda
kalırsam yapacağım iş eğitimime engel
olmamalı, sağ- lığımı
bozmamalı, bende zararlı alışkanlıklar yaratmamalıdır.
Madde 33: Çocuklar zararlı
maddelere karşı korunurlar. Bunları
üretenler ve çocuklara
verenlere cezalandırılırlar.
Madde
34: Bedenim bana aittir. Beni
bedensel ve ruhsal yönden örseleyecek hiçbir yaklaşıma izin verilmez.
Madde 35: Çocukları
kaçırıp kötü kişilere satan, onları uygunsuz şekilde çalıştırmak isteyenlerle
tüm devletler mücadele ederler. Çocukları korurlar.
Madde 36: Büyükler kendi çıkarları için çocukları kullanamazlar.
Madde 37: Hiçbir çocuk insanlık
dışı yöntemlerle ya da aşağılanarak cezalandırılamaz. Çocuklar suç işlemişse uygulanacak cezalar
yaşına uygun gelişmelerini engelleme- yecek şekilde ve eğitsel olmalıdır.
Madde
38: İnsanların birbirlerini
öldürmesi kötüdür. Savaş insanların
birbirlerini öl- dürmesidir. Çocuklar
savaştan korunmalıdır. On beş
yaşından küçük hiçbir çocuk as- kere alınmaz.
Madde
39: Eğer çocuklar çeşitli
nedenlerle zarar görmüşlerse bedensel ve ruhsal sağlıklarına yeniden
kavuşmaları için tüm önlemler alınır. Yeniden topluma kazandı- rılırlar.
Madde 40: Çocuklar suçun ne olduğunu bilmezler. Bilerek
ve isteyerek kimseye
zarar vermezler. Suç işleyen
çocukların yeniden topluma kazandırılması için özel yasalar çıkarılır, özel kuruluşlar oluşturulur.
Madde
41: Eğer bir ülkenin yasaları
bu çocuk hakları sözleşmesine uygunsa değişti- rilmez. Değilse değiştirilir.
Madde 42: Çocukların haklarına
ilişkin tüm bu ilkeleri hem çocuklar hem de büyükler öğrenmeli ve öğretmelidir.